نام حضرت دوست ...

آفتاب، کجا توان آن دارد که خويشتن را به پاي تو افکند و از شرم آب نشود؟
زمين، بدون حضور تو چگونه سر سبزي خواهد يافت؟
ماه، کي مي تواند در برابر رخساره ات دم از تجلي و زيبايي و دلپذيري بر آورد؟
سرو، چگونه مي تواند در مقابل بلنداي قامتت، سر بر افرازد؟
شمع، آيا بجز شاهدي بر جمال دلاراي توست؟
گل را آيا آن توان و شکيب هست که در پيشگاه تو به خود نمايي و دلبري بپردازد؟
پروانه را، مگر جز پرواي رؤيت روي محبوب جز ديدار روي زيباي تو عشق ديگري در سر است؟
بلبل سرمست جز نواي نام تو را بر زبان تواند داشت؟
اي حسن ناز فلک! تمامي خوبي! اي ماه روشن هستي! از پردة غيبت در آي تا نگاه سر سبزي و طراوت و زايندگي و نعمت را به کوهپايه هاي انساني و فراخناي جهاني نثار کند.
سلام بزرگوار .....
عاشقان حضور پس از مدت ها تاخير به روز شد ........
در پناه حضرت دوست ....